Konstytucja III

Państwo prawa

1. Rzeczpospolita Polska jest państwem prawa. Oznacza to, że:

1.1. Każdy obywatel podlega takim samym prawom.

1.2. Prawo jest stabilne i jego zmiany mogą zachodzić jedynie z ważkich powodów społecznych, a nie dla umożliwienia rozstrzygnięcia jednej konkretnej sprawy.

1.3. Wszystkie struktury państwa działają według zasad określonych prawem.

2. System prawa tworzą zapisy Konstytucji, ustawy przyjmowane przez Parlament składający się z demokratycznie wybranych przedstawicieli ogółu społeczeństwa oraz inne regulacje dopuszczane przez ustawy.

3. Zapisy niniejszej Konstytucji należy traktować jako nieprzekraczalne wymogi wobec wszelkich praw obowiązujących w państwie.

4. Wyróżnia się ustawy o randze konstytucyjnej. Ustawy o randze konstytucyjnej to przełożenie zapisów Konstytucji na język konkretów. Regulują działanie władz i stanowią podstawę do logicznego uzasadnienia innych praw.

5. Do ustaw o randze konstytucyjnej zalicza się regulacje ustanawiające:

5.1. Ustrój polityczny, czyli ustawa regulująca:

- funkcjonowanie Parlamentu i innych struktur (władz) państwa,

- działanie partii politycznych,

- udział państwa w strukturach międzynarodowych

5.2. System Prawa. Ustawa reguluje zasady tworzenia prawa i funkcjonowania sądów.

5.3. Ustrój gospodarczy państwa. Ustawa reguluje podstawowe zasady prowadzenia działalności gospodarczej, działanie systemu finansowego i podatkowego.

5.4. Siły zbrojne. Zasady funkcjonowania Wojska Polskiego.

5.5. Ustawa o obywatelstwie. Zasady przyjmowania i zrzekania się obywatelstwa oraz podstawowe prawa i obowiązki związane z posiadaniem obywatelstwa,

6. Każda z ustaw o randze konstytucyjnej może być zmieniana niezależnie – bez konieczności zmiany Konstytucji. Uzasadnieniem dla wprowadzanych zmian może być dostosowanie do zmieniających się warunków, uzasadniona konieczność uściślenia przepisów lub uwzględnienie doświadczenia zdobytego w trakcie ich stosowania.

7. Immunitet jako zwolnienie z odpowiedzialności prawnej osoby sprawującej władzę jest możliwy jedynie w odniesieniu do działań, których złych skutków nie można było przewidzieć. W każdym innym przypadku osoby sprawujące władzę mogą być pociągnięte do odpowiedzialności za złamanie prawa.