Konstytucja II
Jak rozumieć prawa podstawowe.
Państwo
1. Państwo nie jest jedynie strukturą lub aparatem ucisku. Wierzymy, że tworzą go ludzie kierujący się wspólnymi celami i wartościami. Dlatego należy w pierwszym rzędzie brać pod uwagę dobro tworzących wspólnotę obywateli. Celem państwa jest ochrona warunków rozwoju poprzez pracę z zachowaniem wolności, solidarności i tolerancji. Celem współpracy jest stałe doskonalenie istniejącego ładu w taki sposób, by wszyscy mogli w nim uczestniczyć w zgodzie z własnymi przekonaniami. Propagowane są postawy integrujące: miłości, braterstwa i solidarności i szacunku dla godności człowieka.
Wolność
2. Suwerenność państwa uznajemy za wartość tak dużą, że dla jej obrony mogą być poświęcone prawa podstawowe obywateli.
3. Inne cele narodowe i społeczne powinny być realizowane z poszanowaniem wolności, która jest jednak wyzwaniem do poświęcenia, oddania i służby w imię solidarności.
Sprawiedliwość
4. Sprawiedliwość domaga się akceptacji zasady wzajemności: oczekuję takich praw, jakie jestem gotów przyznać innym. Zasada ta dotyczy jednak osób, a nie organizacji.
Tolerancja
5. Różnorodność jest wartością. Dlatego należy unikać wymuszania zmiany poglądów lub rozwiązywania konfliktów w sferze idei przemocą. Jedynym uzasadnieniem dla takich działań może być ochrona praw podstawowych.
5.1. Tolerancja polega na akceptacji sytuacji, w której w przestrzeni publicznej ścierają się różne idee. Uznajemy jednak istnienie spraw prywatnych (intymnych), które nie powinny być przedmiotem działań podejmowanych w przestrzeni publicznej.
5.2. W tym duchu należy uznać prawomocność obecności w sferze publicznej organizacji i symboliki religijnej, zgodnych z polską tradycją.
5.3. Tolerancja dla odmiennych poglądów nie może prowadzić do wymuszania akceptacji w jakiejkolwiek formie poglądów wewnętrznie sprzecznych, sprzecznych ze stanem naszej wiedzy i przekonaniami, czy też naruszającymi przyjęty system wartości. W tym ostatnim przypadku głoszenie takich poglądów może być prawnie zabronione. Zakazy takie muszą jednak mieć rangę konstytucyjną, a więc ich przyjęcie musi podlegać takiej samej procedurze jak ustawy o randze konstytucyjnej o których mowa w rozdziale III.